https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/
🍴ผมว่าผมโชคดีนะ... ที่ได้มีโอกาสกลับเข้ามาที่มหาวิทยาลับกรุงเทพอีกครั้ง... ผมจบการศึกษาจากรั้วหมาวิทยาลัยแห่งนี้ไปสิบกว่าปีแล้ว... แต่เมื่อสองปีที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้กลับมาที่นี่ในฐานะอาจารย์พิเศษให้กับคณะมนุษยศาสตร์ฯ สาขาการจัดการการโรงแรม... เพื่อที่จะมาสอนวิชา Basic Patisserie... ว่าแต่ว่า... การเป็นครูนี่มันจะต้องเป็นยังไงน๊าาา??... สมองทั้งซีกซ้าย และซีกขวาของผมมันไม่สามารถจินตนาการได้เลย... เทอมแรกที่ผมได้มาสอนก็รู้สึกหวั่นๆ อยู่พอสมควรเพราะไม่รู้ว่าจะต้องไปเผชิญกับนักศึกษาในรูปแบบไหนบ้าง... เพราะคิดถึงเมื่อตอนสมัยที่เราเป็นนักศึกษา...สมัยนั้นชีวิตพวกผมครบรสจริงๆ ครับ... มีตั้งแต่ตั้งใจเรียนมาก... เรียนๆ เล่นๆ... ไปจนถึงแก่น... เซี้ยว... เปรี้ยว...ซ่าส์จนหยดสุดท้าย...
🍴ผมได้เตรียมตัว และเตรียมใจที่จะต้องรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ไว้เป็นอย่างดี... แต่ผิดคาดครับ... เพราะที่บอกว่าผมโชคดีน่ะ... คือผมโชคดีที่นักศึกษาที่มาเรียนกับผมจะตั้งใจเรียนกันเกือบทุกคนเลยครับ... แต่ก็นะ... ดูหนังดูละครก็ยังต้องมีมรสุมชีวิตกันบ้างให้พอมีสีสัน... ลองจินตนาการดูสิครับว่าต้องสอนเด็กเทอมละ 2 คลาส... คลาสละ 20 คน ที่ส่วนใหญ่แทบจะไม่เคยทำขนมมาก่อนเลยในชีวิต... ต้องจูนสมองตัวเองใหม่... เปลี่ยนวิธีการทำงานใหม่... เพราะปกติเวลาอยู่ในครัวผมจะทำงานด้วยความรวดเร็ว... ร่วมทำงานกับคนที่มีความคล่องตัวสูง... เวลาส่งต่องานกันเค้าก็จะรู้โดยอัตโนมัติเลยว่าจะต้องทำอะไรต่อโดยที่ไม่ต้องบอกกัน... ซึ่งตรงข้ามกับการสอนที่มหาวิทยาลัย... ต้องค่อยๆ ทำ... ค่อยๆ อธิบาย... ต้องใช้พลังงานสูงมากในการสื่อสารและสาธิตเพื่อให้เด็กๆ เข้าใจ และทำได้ด้วยตัวเอง...
🍴 ถ้าถามว่าเหนื่อยมั้ย... ก็มีบ้างครับ... แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมหายเหนื่อยมันคือการที่ผมได้เห็นอาการตื่นเต้นของเด็กๆ ในทุกขั้นตอนที่ได้ลงมือทำขนมกันเอง... ตั้งแต่การผสมส่วนผสมด้วยวิธีต่างๆ... ได้เห็นขนมในเตาอบค่อยๆ ขึ้นฟู... ไปจนถึงการตกแต่งที่ได้ใช้ไอเดียกันอย่างเต็มที่... ได้เห็นแววตาที่มีความสุขของเด็กๆ ทุกคนเวลาเห็นผลงานของตัวเองสำเร็จ... ถึงแม้ว่าจะมีทุกระดับประทับใจ... ตั้งแต่เพอร์เฟค... ไปจนถึงดูไม่จืด... แต่ทุกคนก็ทำกันด้วยความตั้งใจครับ... และเมื่อลูกศิษย์เต็มที่กันขนาดนี้... อาจารย์ก็จัดเต็มเหมือนกันครับ... มีอะไรอยู่ในหัวเท่าไรใส่ให้หมด... ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเก็บได้มากได้น้อย... แถมยังให้ตามมาเก็บทีหลังได้อีก... 555... ซึ่งเด็กๆ ที่เรียนจบไปแล้วก็ยังแวะเวียนกลับมาปรึกษาเรื่องนู้นนี้นั้นกันตลอด... ใครจะซื้ออุปกรณ์ทำขนม... ซื้อเตาอบ... อยากได้สูตรขนม... อยากเปิดร้าน... ทำแผนธุกิจ... หรือแม้กระทั่งเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำขนมเลยก็ให้คำปรึกษาได้ถ้าบังเอิญตรงกับประสบการณ์ที่ผมมีอยู่... มันเป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งที่ผมได้รับ... ความสุขที่ได้จากการให้โดยไม่ได้หวังผลตอบแทน... อีกทั้งยังได้ช่วยแนะแนวทางให้เด็กๆ ได้ก้าวเดินต่อไปในอนาคตอย่างถูกทาง...
🍴ลองดูในคลิปนี้นะครับว่าเด็กๆ ตั้งใจกันขนาดไหน... แล้วก็ตัวอย่างผลงานของนักศึกษาที่เพิ่งได้เคยทำPeach Almond Cream Tart เป็นครั้งแรกในชีวิตว่าเห็นแล้วชวนให้หายเหนื่อยขนาดไหน... ^^
#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น