วันพฤหัสบดีที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

ตัวเลขบนฉลาก อย. บอกอะไรเราบ้าง...

🍴อย. ย่อมาจาก “อาหย่อย” เอ๊ย!!... ไม่ใช่... อย. ย่อมาจาก “สำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา” เป็นเครื่องหมายแสดงเพื่อให้ผู้บริโภควางใจได้ว่าผลิตภัณฑ์นั้นได้ผ่านเกณฑ์มาตรฐานความปลอดภัย ไม่ว่าจะเป็นสถานที่ผลิต... กระบวนการผลิต... หรือคุณภาพของผลิตภัณฑ์... จากสำนักงานคณะกรรมการอาหารและยา กระทรวงสาธารณสุขเป็นที่เรียบร้อยแล้ว... โดยเครื่องหมาย อย. จะต้องติดอยู่บนผลิตภัณฑ์ที่มีภาชนะบรรจุสนิท

🍴แล้วตัวเลขตั้งเยอะแยะในฉลากเครื่องหมาย อย. บอกอะไรเราบ้างล่ะ... ตามผมมาเลยครับ... 






https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/

วันพุธที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

Peach Almond Cream Tart... ฝีมือลูกศิษย์เชฟพี่เอฟจากมหาวิทยาลัยกรุงเทพ

https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/




🍴ผมว่าผมโชคดีนะ... ที่ได้มีโอกาสกลับเข้ามาที่มหาวิทยาลับกรุงเทพอีกครั้ง... ผมจบการศึกษาจากรั้วหมาวิทยาลัยแห่งนี้ไปสิบกว่าปีแล้ว... แต่เมื่อสองปีที่ผ่านมาผมมีโอกาสได้กลับมาที่นี่ในฐานะอาจารย์พิเศษให้กับคณะมนุษยศาสตร์ฯ สาขาการจัดการการโรงแรม... เพื่อที่จะมาสอนวิชา Basic Patisserie... ว่าแต่ว่า... การเป็นครูนี่มันจะต้องเป็นยังไงน๊าาา??... สมองทั้งซีกซ้าย และซีกขวาของผมมันไม่สามารถจินตนาการได้เลย... เทอมแรกที่ผมได้มาสอนก็รู้สึกหวั่นๆ อยู่พอสมควรเพราะไม่รู้ว่าจะต้องไปเผชิญกับนักศึกษาในรูปแบบไหนบ้าง... เพราะคิดถึงเมื่อตอนสมัยที่เราเป็นนักศึกษา...สมัยนั้นชีวิตพวกผมครบรสจริงๆ ครับ... มีตั้งแต่ตั้งใจเรียนมาก... เรียนๆ เล่นๆ... ไปจนถึงแก่น... เซี้ยว... เปรี้ยว...ซ่าส์จนหยดสุดท้าย... 





🍴ผมได้เตรียมตัว และเตรียมใจที่จะต้องรับมือกับสถานการณ์ต่างๆ ไว้เป็นอย่างดี... แต่ผิดคาดครับ... เพราะที่บอกว่าผมโชคดีน่ะ... คือผมโชคดีที่นักศึกษาที่มาเรียนกับผมจะตั้งใจเรียนกันเกือบทุกคนเลยครับ... แต่ก็นะ... ดูหนังดูละครก็ยังต้องมีมรสุมชีวิตกันบ้างให้พอมีสีสัน... ลองจินตนาการดูสิครับว่าต้องสอนเด็กเทอมละ 2 คลาส... คลาสละ 20 คน ที่ส่วนใหญ่แทบจะไม่เคยทำขนมมาก่อนเลยในชีวิต... ต้องจูนสมองตัวเองใหม่... เปลี่ยนวิธีการทำงานใหม่... เพราะปกติเวลาอยู่ในครัวผมจะทำงานด้วยความรวดเร็ว... ร่วมทำงานกับคนที่มีความคล่องตัวสูง... เวลาส่งต่องานกันเค้าก็จะรู้โดยอัตโนมัติเลยว่าจะต้องทำอะไรต่อโดยที่ไม่ต้องบอกกัน... ซึ่งตรงข้ามกับการสอนที่มหาวิทยาลัย... ต้องค่อยๆ ทำ... ค่อยๆ อธิบาย... ต้องใช้พลังงานสูงมากในการสื่อสารและสาธิตเพื่อให้เด็กๆ เข้าใจ และทำได้ด้วยตัวเอง... 




󾦀🍴 ถ้าถามว่าเหนื่อยมั้ย... ก็มีบ้างครับ... แต่สิ่งหนึ่งที่ทำให้ผมหายเหนื่อยมันคือการที่ผมได้เห็นอาการตื่นเต้นของเด็กๆ ในทุกขั้นตอนที่ได้ลงมือทำขนมกันเอง... ตั้งแต่การผสมส่วนผสมด้วยวิธีต่างๆ... ได้เห็นขนมในเตาอบค่อยๆ ขึ้นฟู... ไปจนถึงการตกแต่งที่ได้ใช้ไอเดียกันอย่างเต็มที่... ได้เห็นแววตาที่มีความสุขของเด็กๆ ทุกคนเวลาเห็นผลงานของตัวเองสำเร็จ... ถึงแม้ว่าจะมีทุกระดับประทับใจ... ตั้งแต่เพอร์เฟค... ไปจนถึงดูไม่จืด... แต่ทุกคนก็ทำกันด้วยความตั้งใจครับ... และเมื่อลูกศิษย์เต็มที่กันขนาดนี้... อาจารย์ก็จัดเต็มเหมือนกันครับ... มีอะไรอยู่ในหัวเท่าไรใส่ให้หมด... ขึ้นอยู่กับว่าใครจะเก็บได้มากได้น้อย... แถมยังให้ตามมาเก็บทีหลังได้อีก... 555... ซึ่งเด็กๆ ที่เรียนจบไปแล้วก็ยังแวะเวียนกลับมาปรึกษาเรื่องนู้นนี้นั้นกันตลอด... ใครจะซื้ออุปกรณ์ทำขนม... ซื้อเตาอบ... อยากได้สูตรขนม... อยากเปิดร้าน... ทำแผนธุกิจ... หรือแม้กระทั่งเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับการทำขนมเลยก็ให้คำปรึกษาได้ถ้าบังเอิญตรงกับประสบการณ์ที่ผมมีอยู่... มันเป็นความสุขอีกรูปแบบหนึ่งที่ผมได้รับ... ความสุขที่ได้จากการให้โดยไม่ได้หวังผลตอบแทน... อีกทั้งยังได้ช่วยแนะแนวทางให้เด็กๆ ได้ก้าวเดินต่อไปในอนาคตอย่างถูกทาง... 

🍴ลองดูในคลิปนี้นะครับว่าเด็กๆ ตั้งใจกันขนาดไหน... แล้วก็ตัวอย่างผลงานของนักศึกษาที่เพิ่งได้เคยทำPeach Almond Cream Tart เป็นครั้งแรกในชีวิตว่าเห็นแล้วชวนให้หายเหนื่อยขนาดไหน...  ^^




#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher

https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/

วันพฤหัสบดีที่ 4 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2559

My Little Chef

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/




        พอดีวันนี้ผมหยิบ Hard Disk ที่แสนยุ่งเหยิงมาจัดระเบียบไฟล์... จะได้ลบไฟล์งานเก่าๆ ที่ไม่ได้ใช้แล้วออกไปบ้าง... ก็เลยเปิดไปเจอรูปเมื่อห้าปีที่แล้ว... ตอนนั้น “พี่แฟส"... ลูกชายคนเล็กของผมอายุได้ 7 ขวบ... ในชั้นเรียนพี่แฟสกำลังจะมีปาร์ตี้เล็กๆ กัน... โดยที่คุณครูจะเป็นฝ่ายจัดหาเครื่องดื่ม... และเด็กๆ ทุกคนจะนำขนมมาจากที่บ้านไปทานด้วยกัน... พี่แฟสก็มาปรึกษาพ่อว่า... "จะเอาขนมอะไรไปปาร์ตี้ดีครับพ่อ... แฟสอยากเอาขนมที่เพื่อนๆ ไม่เคยทานไปอ่ะครับ... อยากให้เพื่อนๆ ตื่นเต้น"... แหม่... ตัวแค่นี้แต่ทำไมตั้งโจทย์ยากจังแฮะ... ผมก็นั่งคิดอยู่สักพักหนึ่งว่าขนมอะไรที่เด็กๆ ชอบทาน... เลยนึกถึงขนมฝรั่งเศสชื่อ Sablés... ฝั่งอังกฤษ สก๊อตแลนด์จะเรียกว่า Shortbreads... ส่วนอเมริกาก็เรียก Cookies นั่นแหละครับ...




        ผมก็เลยไปเปิดตู้หยิบ cookie cutters ออกมา (cookie cutters ที่แอบซื้อด้วยความอยากได้เพราะมันน่ารักดี... แต่ไม่เคยหยิบออกมาใช้เลย... อิ...อิ...อิ) พอพี่แฟสเห็นเท่านั้นแหละ... ตื่นเต้นสิครับ... มาเป็นถังเหมือนของเล่นพี่แฟสเลย... ตอนนี้ขนมอะไรก็ไม่สำคัญแล้ว... ขออย่างเดียวคือต้องเป็นขนมที่จะต้องใช้ไอ้ของเล่นในถังนี่แหละ...




        ระหว่างที่พี่แฟสเพลิดเพลินกับการเลือก cookie cutters รูปต่างๆ... ผมก็เตรียมส่วนผสม และลงมือทำ dough ของ Shortbreads ด้วยความรวดเร็ว... ต่อจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของพี่แฟสละครับ... ทั้งรีด dough... egg wash(เอาไข่ทาหน้าขนม)... กด cookie cutter... เรียงใส่ถาดอบ... เอาเข้าเตาอบ... ด้วยความสนุกสนาน... โดยมีผมคอยยืนพากย์ และให้กำลังใจอยู่ข้างๆ...




        พี่แฟสเองก็ไม่เคยทำมาก่อน... แต่ก็ทำออกมาได้ดีประมาณนึง... ส่วนหนึ่งอาจจะมีการได้ใช้ทักษะในการเล่นดินน้ำมันบ้าง... ซึ่งผมว่าเด็กๆ เกือบทุกคนน่าจะชอบเล่นดินน้ำมัน หรือ play dough กันทั้งนั้น... และในที่สุดพี่แฟสก็มี cookies รูปต่างๆ ซึ่งเป็นขนมที่เพื่อนๆ เห็นแล้วตื่นเต้นตามที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ตอนแรก... ไปทานกับเพื่อนๆ ในงานปาร์ตี้ที่โรงเรียน... แถมยังภูมิใจอีกต่างหากเพราะได้แสดงฝีมือตัวเองด้วย...





        เห็นมั้ยครับว่าการเข้าครัวไม่ใช่เรื่องยาก... ใครๆ ก็ทำได้... ขอเพียงแค่มีความตั้งใจ... อีกทั้งยังเป็นกิจกรรมที่ทุกคนในครอบครัวสามารถทำร่วมกันได้อีกด้วย... ^^



Sablés/Shortbreads (160°C for 20-25 mins)

400 g.  flour
1 pinch of baking powder
200 g.  icing
200 g.  cold & small diced butter
4  egg yolks
20 g.  water
vanilla/cinnamon
egg wash

1. สับเนยเย็นกับแป้งและผงฟูที่ร่อนแล้ว สลับกับเอาฝ่ามือถูให้เนยกับแป้งเข้ากันจนเป็นผงเหมือนทราย
2. ใส่ icing ลงไปผสมให้เข้ากัน แล้วเติมไข่แดงกับน้ำ นวดให้เข้ากันจนเป็น dough
3. วาง dough บนกระดาษรองอบ รีดเป็นแผ่นหนาประมาณ 5 mm. ทาไข่ให้ทั่ว แล้วนำไปแช่เย็นจนไข่แห้งและ doughเซ็ทตัว
4. นำออกมาทาไข่บนหน้าอีกหนึ่งรอบ แล้วนำไปแช่แย็นให้ไข่แห้งอีกครั้งหนึ่ง
5. ตัดเป็นรูปทรงตามต้องการ แล้วนำไปเข้าเตาอบ

#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/

Mojito Pineapple Mousse Cake

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/


        เดือนกุมภาพันธ์ที่กำลังจะถึงนี้เป็นวันครบรอบหนึ่งขวบของ Foodbook Magazine... Free Magazine คุณภาพของหัวหิน... ผมได้มีโอกาสทำเค้กให้กับทาง Foodbook Magazine  สำหรับเป็นภาพหน้าปก... อีกทั้งวันที่ถ่ายปกกันก็ตรงกับวันเกิดของน้องชายผมพอดี… ก็เลยถือโอกาสนี้ทำเค้กสองก้อนพร้อมกันซะเลย… อิ… อิ… อิ…




        วันครบรอบทั้งทีก็ต้องมีอะไรที่พิเศษกันหน่อยครับ... โดยconceptหลักของผมวันนี้คือสีเหลือง เพราะน้องชายผมชอบสีเหลือง… และสีเหลืองก็เป็นสีของ Foodbook Magazine ด้วย... แล้วอะไรที่เป็นสีเหลืองบ้างล่ะครับ... ด้วยความที่ Foodbook เป็น Magazine ของ อ.หัวหิน จ.ประจวบคีรีขันธ์... ผมก็เลยมาคิดถึงสับปะรด… เพราะสับประรดเป็นผลไม้ประจำจังหวัดประจวบคีรีขันธ์ด้วยเช่นกัน... ก็เลยได้มาเป็น Pineapple Mousse Cake ครับ......




        แต่นี่ Birthday Party นะ!!... ต้องเติมกลิ่นอายของการเฉลิมฉลองเข้าไปอีกนิดด้วย Mojito Jelly… ที่ได้ความหอมจากเหล้าrum และ mint... พอไปเจอกับรสชาติหวานละมุน เปรี้ยวละไม และกลิ่นหอมสับปะรดเบาๆ ของ Pineapple Mousse… มันไปด้วยกันได้ดีเลยทีเดียวครับ




        สุดท้ายนี้ขอให้ Foodbook Magazine เจริญรุ่งเรือง เป็นmagazineที่ครองใจใครหลายๆ คน และอยู่คู่กับชาวหัวหินตลอดไปนะครับ...  ^^




#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher


เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/


Magarine or Butter?

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/




        จากประสบการณ์ที่ผมเปิดคลาสสอนทำขนม และมีโอกาสได้เข้าไปเป็นอาจารย์พิเศษวิชา Basic Patisserie ในมหาวิทยาลัยเอกชน... คำถามที่ลูกศิษย์มักจะถามอยู่บ่อยๆ คำถามหนึ่งคือ “เนยกับมาการีนต่างกันอย่างไร” วันนี้ผมก็เลยจะขอแชร์ความรู้เกี่ยวกับ “เนย” กับ “มาการีน” ที่หลายๆ คนคิดว่า... เนยกับมาการีนมันก็เหมือนกันแหละ... แต่อันที่จริงแล้วไม่ใช่น๊าาา...
        เนย หรือที่ฝรั่งเรียกว่า butter คือ dairy product หรือ ผลิตภัณฑ์ที่ทำมาจากนม ซึ่งได้มาจากการปั่นน้ำนมดิบ... ปั่น... ปั่น... ปั่น... จนไขมันจับตัวกันเป็นก้อน และแยกตัวออกจากของเหลว และของเหลวที่ได้ก็คือนมพร่องมันเนยนั่นเองครับ แต่เนยจะต้องเก็บในตู้เย็นนะครับ เพราะด้วยอากาศบ้านเราที่มีแต่หน้าร้อนกับร้อนมาก... พอเอาเนยออกมาจากตู้เย็นสักพักเนยก็จะพร้อมที่จะอ่อนตัวแล้วแหละครับ ซึ่งโดยปกติเนยจะเริ่มละลายที่อุณหภูมิประมาณ 30 องศาเซลเซียสขึ้นไปครับ
        ทีนี้เรามารู้จักมาการีนกันบ้างดีกว่า... มาการีน (magarine) หรือมีชื่อเรียกอีกอย่างหนึ่งว่าเนยเทียม... คือไขมันที่ได้จากพืช เช่น ถั่วเหลือง ปาล์ม มะพร้าว หรือข้าวโพด แจ๋วเลยยย... ไขมันที่ได้จากพืชก็ต้องดีต่อสุขภาพสิ... แต่มันไม่ใช่แค่นั้นสิครับ... ไขมันที่ได้จากพืชที่ได้มานี้ตอนแรกจะมีลักษณะเป็นของเหลว ซึ่งมันยังไม่เหมือนเนย... หลังจากนั้นจะถูกนำมาผ่านกระบวนการไฮโดรจิเนชัน (hydrogenation) ซึ่งเป็นการเติมไฮโดรเจน ทำให้ของเหลวเปลี่ยนสถานะเป็นของกึ่งแข็งหรือของแข็งที่อุณหภูมิห้อง และมีการเติมเกลือ เจือสีผสมอาหาร และกลิ่นเพื่อให้ได้สีและกลิ่นคล้ายเนย แต่ราคาต่ำกว่ามาก และไม่ละลายที่อุณหภูมิห้อง... แต่กระบวนการไฮโดรจิเนชันในการผลิตมาการีนนั้นทำให้เกิดไขมันทรานส์ (trans fat) ซึ่งเพิ่มความเสี่ยงต่อเกิดไขมันอุดตันในเส้นเลือด
        ถึงกระนั้น... อย่างไรก็ดี... หรืออะไรก็ตาม... ในเนยเองก็มีกรดไขมันชนิดอิ่มตัวสูง ถึงแม้ว่าจะไม่มีไขมันทรานส์ แต่ก็มีผลทำให้ไขมันอุดตันในหลอดเลือดและเพิ่มความเสี่ยงของการเกิดโรคหัวใจได้นะครับ ถ้าบริโภคในปริมาณที่มากเกินไป
        เอาเป็นว่าทุกสิ่งทุกอย่างบนโลกนี้... มีประโยชน์ก็มีโทษครับ... ต้องคอยเตือนตัวเองนะครับว่า... “ไม่มากเกินไป และก็อย่าน้อยเกินไป”... ที่สำคัญต้องหมั่นออกกำลังกายเรียกเหงื่อ เรียก heart rate กันบ้าง เพื่อสุขภาพและร่างกายที่แข็งแรง... ด้วยรัก และห่วงใยจากเชฟพี่เอฟนะครับ

#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/

        เราทุกคนต้องรับประทานอาหารทุกวัน... ต่างกันตรงความชอบของแต่ละคนในการเลือกสรรอาหารแต่ละมื้อ... ผมเชื่อว่าคนทุกคนย่อมมีความสุขกับการได้ทานอาหารที่รสชาติถูกปากตัวเองกันทั้งนั้น... ยิ่งถ้าลงมือทำเองยิ่งถูกปากเข้าไปใหญ่...




        อย่างพี่แฟส... ลูกชายคนเล็กของผม... อายุ 11 ขวบ... แฟสไม่ใช่เด็กที่ทานอะไรยาก... แต่ถ้ารสชาติไม่ถูกปากหรือถูกใจคือไม่ทาน... ทางออกที่ดีที่สุดสำหรับแฟสคือทำเองครับ... เวลาที่แฟสทำอะไรไม่ได้ก็จะวิ่งมาถามพ่อครับว่าอันนี้ทำยังไง... อันนั้นควรทานกับอะไร... บลา... บลา... บลา... แล้วก็วิ่งกลับไปทำเอง...





        ล่าสุดนี้ด้วยความที่รสชาติอาหารที่โรงเรียนไม่ถูกปาก... เลยทำแซนวิชไปทานเองที่โรงเรียน... ปรากฎว่าเพื่อนๆ เห็นก็อยากทานบ้าง... รับออเดอร์กลับมาทุกวัน... ได้เงินกลับมาหยอดกระปุกวันละหลายร้อยบาทเลย...




        เห็นไหมครับว่าการเข้าครัวไม่ใช่เรื่องยากครับ... ใครๆ ก็ทำได้... สำหรับท่านที่ยังไม่ทราบว่าจะเริ่มต้นอย่างไร... เพียงแค่มีแรงบันดาลใจ... แล้วเรามาร่วมเดินทางไปกับผมได้เลยครับ... ติดตามสาระ... ความรู้... ความบันเทิง... เกี่ยวกับการเข้าครัว... รวมไปถึงเรื่องกินเรื่องเที่ยว... วัตถุดิบและของกินแปลกๆได้ที่ Facebook Fanpage ของผมได้เลยที่ เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher ครับ... 

#เชฟพี่เอฟ #TheTasteCatcher

เชฟพี่เอฟ : The Taste Catcher
https://www.facebook.com/TheTasteCatcher/